Προβλήματα                                                                                                                                                          

Τα παρακάτω αναγραφόμενα προβλήματα προέκυψαν από ερωτήσεις της Ομάδας σε διάφορους χώρους του χωριού. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα, όμως αυτά φαίνεται πως απασχολούν περισσότερο τους κατοίκους.

Αποχέτευση   Μηχάνημα Ανάληψης Μετρητών   Το ποτάμι   Δημογραφικό   Διοίκηση

• Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του χωριού μας αποτελεί και το αποχετευτικό. Εγκλωβισμένοι σε νόμους που δεν καταστούν υποχρεωτική την ύπαρξη κεντρικού αποχετευτικού συστήματος σε οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων, οι κάτοικοι αναγκάζονται να κατασκευάζουν δεξαμενές λυμάτων(βόθρους) μόλις έξω από τα σπίτια τους.
  Τα τελευταία χρόνια τηρούνται κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας περί στεγανότητας αυτών, όμως οι περισσότερες από αυτές είναι χωρίς εξωτερική προστασία. Τα λύματα απορροφώνται από το έδαφος και γίνονται 'πλούσιο' λίπασμα στους 'μπαξέδες' μας. Αυτό πριν 50 χρόνια, ενδεχόμενα να μην έπαιζε σημαντικό ρόλο, καθώς τα 'σκουπίδια' κάθε οικογένειας που χύνονταν στους δρόμους και στους βόθρους δεν περιείχαν χημικά. Σήμερα όμως που μαζί με τα νερά και τα αφοδεύματα χύνονται απορρυπαντικά, φάρμακα κ.α., προβάλλει απαίτηση χθεσινή και όχι στόχο κάθε νέας δημοτικής αρχής η υλοποίηση του έργου.

• Αν κάποιος ξεμείνει από χρήματα στον Αγιο Θωμά, πρέπει να πάρει το αμάξι του, αν διαθέτει, να πάει στο Σχηματάρι ή στα Οινόφυτα για να βγάλει χρήματα. Είναι δυνατόν, το 2015 να μην υπάρχει ούτε ένα μηχάνημα για δείγμα στο χωριό; Σίγουρα κάπου θα μπορούσε να φιλοξενηθεί. Ίσως στο Δημοτικό Κατάστημα.
  Επειδή δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τον δήμο, όποιος γνωρίζει κάποιον υψηλά ιστάμενο σε τράπεζα, ας μεσολαβήσει. (Σε απλά ελληνικά το λέμε 'μέσο').

• Διηγείται η γιαγιά Κατίγκω στην εγγόνα της Κατερίνα ένα περιστατικό. Πως σώθηκε ο άντρας της από πνιγμό στον Ασωπό ποταμό. Ναι καλά διαβάζετε. Το ποτάμι, δεκαετία του 1940-1950, είχε νερό κι μάλιστα πολύ. Αναφέρει λοιπόν η γιαγιά, πως στην προσπάθεια του μπάρμπα Γιώργου να αντλήσει νερό από το ποτάμι, παρασύρθηκε από την ορμή και ταξίδευε προς Ωρωπό. Ευτυχώς κάποιοι περαστικοί άκουσαν τις φωνές και τον βοήθησαν. Λέει και άλλα η γιαγιά στη διήγησή της. Πως στο ποτάμι έκαναν μπάνιο τους θερινούς μήνες. Πως στο ποτάμι έπλεναν τη προίκα τους και ιδιαίτερα τις φλοκάτες τους, οι οποίες καθάριζαν από την ορμή των νερών. Ναι καλά διαβάζετε. ΚΑΘΑΡΙΖΑΝ. Οτι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Αυτό που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας καθαρό και αστραφτερό, το παραδίδουμε στα παιδιά μας, άδειο και ρυπαρό. Αυτό το ποτάμι που μας βοηθούσε να καλλιεργούμε τις σοδιές μας , που πότιζε τα ζώα μας, που ήταν ένα θαύμα της φύσης, το διαλύσαμε. Το γεμίσαμε με λύματα, με γεωργικά φάρμακα και βιομηχανικά απόβλητα. Εκείνο έκανε υπομονή χρόνια, όπως και η γύρω περιοχή. Είδε αποείδε από την αχαριστία μας και αποφάσισε να εκδικηθεί. Μας επιστρέφει λοιπόν αυτά που του σερβίραμε. Μόλυνε τα πόσιμα νερά μας. Καταβαράθρωσε τις σοδιές μας και την τελευταία δεκαετία βάλθηκε να αποδεκατίσει τους τοπικούς οικισμούς με διάφορες ασθένειες, όπως οι καρδιοπάθειες και ο καρκίνος. (Αν σας σοκάρει η λέξη, προτιμήστε τον όρο Νεοπλασίες). Όλα αυτά προήλθαν από την καταπίεση της γης. Αυτό που παρήγαγε η γη μας, δεν μας έφθανε. Οι γενιές μας έγιναν αχόρταγες και αδηφάγες, με στόχο το μεγαλύτερο πρόσκαιρο κέρδος (που μεταξύ μας καλό είναι). Λησμονήσαμε όμως την κληρονομιά που παραλάβαμε. Βλέπουμε τη φύση να εκδικείται και ούτε αυτή την ύστατη ώρα δεν κάνουμε πίσω. Στεκόμαστε σε μικροδιλλήματα για το αν φύγουν οι βιομηχανίες, τι θα γίνει. (Κανείς δεν το θέλει αυτό). Αυτό που θέλουμε είναι να τους αναγκάσουμε να βρουν τρόπους να σταματήσουν να ρυπαίνουν. Αυτό που θέλουμε είναι να σταματήσουμε τα γεωργικά φάρμακα, γιατί διαφορετικά επιλέγουμε την Γενοκτονία (ναι γενοκτονία) των παιδιών μας. Και υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Εμείς που όλα τα γνωρίζουμε. Εχουμε άποψη επί παντός επιστητού. Ενώ τα παιδιά μας, που κάθε τόσο φωνάζουν για το ποτάμι, τρέχουμε να τα μαλώσουμε, για να αποφύγουμε την κοινωνική κατακραυγή. Αυτό που συντελείται στην περιοχή μας, δεν διαφέρει σε τίποτα από κάψιμο του χωριού μας από τους Γερμανούς. Μόνο που τότε αυτοί, προειδοποίησαν τον κόσμο να απομακρυνθεί και το έκαναν σε μία μέρα. Εμείς είμαστε σαδιστές. Τρώμε τα παιδιά λίγο λίγο. Αργά και σταθερά.
  

• Πρόβλημα μεγάλο για όλη την Ελλάδα. Έντονο στα χωριά μας όμως λόγω τοπικής αδράνειας. Είναι ουτοπικό να περιμένουμε από τοπικούς άρχοντες, Οινοφύτων, Δηλεσίου να ενδιαφερθούν για τον τόπο μας. Συνεπώς χρειαζόμαστε ισχυρή παρουσία στον Δήμο, πέρα από ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ. Αυτή η παρουσία θα πρέπει να συνδυάζεται και με έμπρακτο ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχθεί ένας Καλλικρατικός Δήμος. Για το πως θα αναδιοργανωθεί αυτή η ανισοβαρής κατανομή των Δημοτικών και Δημοσίων υπηρεσιών που σήμερα παρουσιάζουν υπερβολικά έντονα σημάδια κέντρωσης. Για ποιο λόγο δεν είναι εφικτή η κατασκευή ενός κλειστού γυμναστηρίου στον Αγιο Θωμά ή στο Κλειδί; Ενός κολυμβητηρίου στο Δήλεσι; Μια τράπεζας στον Αγιο Θωμά; Ενός Κέντρου Μελετών ή Κέντρου Κατάρτισης στο Δημοτικό Σχολείο του Κλειδιού που έκλεισε; Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα αποτελούν υποδομές. Υποδομές που θα επιτρέψουν σε ανθρώπους να "μεταναστεύσουν" με τις οικογένειές τους στα χωριά μας και να τα αναστήσουν. Μια ανάσταση που απαιτεί θυσίες από εμάς, αλλά και από τον Δήμο. Είναι επιτακτική η ανάγκη της έναρξης σχεδίου οικιστικής ανάπτυξης, διαφορετικά ο Οικισμός θα επεκτείνεται άναρχα. Ταυτόχρονα είναι πολύ πιο προσιτό, όταν αυτό εφαρμσθεί, να αγοράσεις 1 στρέμμα και να χτίσεις, παρά να είσαι αναγκασμένος, αν βγεις από τα όρια του οικισμού, να αγοράσεις 4 στρέμματα. Ας επιλέξουμε τι θέλουμε. Να αρχίσουμε να πιέζουμε κάθε έναν που έχει μια θέση, είτε ανήκουμε στη δημοτική αρχή, είτε όχι. Για το δικό μας καλό δουλεύουμε. Για το μέλλον του τόπου που θα παραδώσουμε στα δικά μας παιδιά. Για να δώσουμε στα παιδιά μας το παράδειγμα της κοινωνικής προσφοράς και όχι της αδιαφορίας, της μιζέριας, της υποκρισίας. Ανοικτά μυαλά, με το βλέμμα μπροστά. Μην περιμένετε τίποτα από τους άλλους. Σαν τον Αγιο Θωμά και το Κλειδί υπάρχουν εκατοντάδες χωριά στην Ελλάδα και όλα έχουν προβλήματα. Το κράτος των Αθηνών αντιμετωπίζει τα προβλήματα που καταφέρνουν να φθάσουν ως εκεί. Ας τα κάνουμε λοιπόν γνωστά.

• Το 2000 ενταχθήκαμε στο Δήμο Οινοφύτων και πιστέψαμε ότι πολλά προβλήματα θα λύνονταν ως δια μαγείας. Τα προβλήματα όχι μόνο δεν λύθηκαν, αλλά δημιουργήθηκαν και περισσότερα. Ο μπάρμπα Γιάννης, 79 ετών για να πάρει ένα πιστοποιητικό θανάτου για την κυρά του, πρέπει να ξυπνήσει πρωί πρωί, να πάρει το μπαστουνάκι του και να προλάβει το λεωφορείο για τα Οινόφυτα. Να τον αφήσει σε κάποια διασταύρωση και να διανύσει μια μεγάλη απόσταση μέχρι να φθάσει στο κτίριο της Δημαρχίας. Όλη αυτή η διαδικασία, ονομάστηκε Καποδίστριας. Τι ντροπή για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, που θα τρίζουν τα κόκαλά του.
  Το 2011 με τη σύσταση του νέου δήμου Τανάγρας εξακολουθούν οι κάτοικοι του χωριού να στερούνται στοιχειώδους παροχής δημοτικών υπηρεσιών στον τόπο τους. Η πιθανή αρνητική πολιτική τοποθέτηση στη δημιουργία νέων ΚΕΠ, δεν απαγορεύει τη δημιουργία παραρτημάτων, καθώς τα online συστήματα δεν απαιτούν ιδιαίτερη υποδομή για τη λειτουργία τους. Αρκεί η απόσπαση ενός υπαλλήλου από το ΚΕΠ Οινοφύτων.